update II

Tegenwoordig hebben mijn ouders duidelijk te weinig tijd. Wat nonkel Jacky ooit opstarte als een geestige website, is een zeemzoeterige album met familiekiekjes geworden. We moeten ons tegenwoordig tevreden stellen met woorden als "update" of "korte samenvatting" bij mijn zusje. Maar bon, zie hier toch wat schoons....

De zoveelste poging om terug wat kunstzinnigs te doen...

En, hehe, toch 1 (!) vakantiekiekje.

update

de kermis en de wip

Eigenlijk ben ik al veel te oud voor de wip. 't Is maar omdat mijn papa dat zo graag doet en mijn zus aan de andere kant zat, dat ik meedeed.

De eendjes op de kermis zijn meer op mijn maat gesneden.

Weeral beet!

verwaarlozing

Ik ben de laatste maanden verwaarloosd. Niet alleen hebben mijn ouders mij een kerstboom ontzegt, ze hebben ook deze site laten verkommeren en erger nog alle foto's verwijderd - zogezegd per vergissing bij de migratie. Welke migratie trouwens? Ik woon nog altijd in hetzelfde huis en ben nog altijd bereikbaar via www.charelpickery.tk (voor een .be-adres willen mijn ouders weer niet betalen).

Soit, voor die verwaarlozing hebben ze wel 2 redenen. Ze steken veel tijd in het steunen van de farma-industrie (en in het volproppen van mij met allerlei medische rommel) en mijn mama heeft (had) een dikke buik. Ondertussen is mijn zus geboren en het ziet er dus niet naar uit dat ik de komende tijd meer aandacht zal krijgen. Dat mijn papa beloofd heeft om sommige (!) foto's opnieuw te uploaden is maar een magere troost.

Kerstboom voor Charel

Zoals bekend is het onontbeerlijk in de ontwikkeling van een kind dat het een kerstboom in huis heeft. Dat weet ook het kleinste kind, zegt kinderpsychiater Peter Adriaenssen. 'Er zijn in de wetenschappelijke literatuur natuurlijk gevallen bekend van mensen die zonder kerstboom zijn opgegroeid, zoals Saddam Hussein en Osama Bin Laden, om enkele van de bekendste te noemen. Met de gekende gevolgen, uiteraard. Het is niet alleen het zien van de lichtjes dat opvallend rustgevend werkt in de donkerste dagen van het jaar, ook de wijsjes van kerstklassiekers dragen bij tot het algemeen welbevinden. Voorts heeft het inademen van de eucaliptusdampen van een echte, levende boom een positief effect op de luchtwegen. En de occasionele ingestie van dennennaalden heeft een versterkend en een niet-schadelijk zuiverend en laxatief effect, zoals onomstotelijk uit internationale wetenschappelijke tests is bewezen. Over het buitenhangen van een kerstman zijn de meningen dan weer verdeeld onder mijn confraters. Ikzelf denk dat dat kinderen op gevaarlijke ideeën kan brengen, maar dit terzijde. Wat de boom betreft: het is zowel vanuit psychologisch, medisch, maar ook uit algemeen-menselijk standpunt onbegrijpelijk dat sommige mensen, veelal omwille van geloofsovertuigingen, weigeren een kerstboom in huis te halen. Je berokkent er je kinderen misschien wel onherstelbare schade mee.' We zouden het niet beter kunnen zeggen dan de professor. Trouwens wat religie betreft, de kleine Charel is op bovenstaande foto helemaal niet gefascineerd door een of andere kerststal, maar door het in dit gastgezin vereerde symbool van nutteloze cadeautjes en commerciële verspilling: een authentieke Engelse Christmas Shop uit China, met Anton Pieck-invloeden en ingebouwde kerstmuziekjes, die ook kunnen worden afgezet terwijl de lampjes blijven functioneren. Zalig kerstfeest!

Comme dieu en France.

Kamperen...het heeft wel iets moet ik zeggen.


Lekker luieren. Beetje back to basics. Weg met al die moderne luxe. Zelfs een bad kon er niet meer af.
Mijn ouders kennende was het ook weer een heerlijk rommeltje.Gelukkig werd er niet bespaard op mijn rantsoenering.
Tijdens de iets te actieve en vrolijke fietstochtjes deed ik dan maar alsof ik sliep (paste niet bij het concept).

een, twee, drie,...vier!

Weldra is er hier en daar gezinsuitbreiding te bespeuren...

Niet slecht, dan kunnen we thuis eindelijk eens bridgen!

In Tiene zennik ne graag geziene...

Ik verover de wereld!

Ondertussen mag ik Oostenrijk (en de Deutsche Autobahn) ook al tot mijn veroveringen rekenen (daarover later meer), maar voordien heb ik ook nog een hotelleke bezocht in Den Haag. Het bed kon mijn goedkeuring wel wegdragen, de tapijten op de vloer iets minder - de week nadien was het weer aerosol-tijd...


Om één of andere reden bleek Den Haag ook de ideale locatie voor mijn eerste gras-ervaring.

PS.: Mijn Italië-voorspelling was zo slecht nog niet hé!

Deugniet!

De voorbije weken heb ik vaak thuis ge-aerosold, maar sinds deze week mag ik terug naar de crèche, naar Veerle, Monique en Lisette en al mijn goedlachse vriendjes! Bij deze reserveer ik mijn plaats in de babyjump!

ITALIA !!!!

Volgende week beginnen ze te sjotten. Ik gok op Italië. Met de hulp van een paar bevriende scheidsrechters moeten die het ver kunnen brengen.

namen noemen

Het gaat goed met het geboortecijfer. Nu ik recent weeral wat vrienden erbij kreeg (Louis, Nils en Eli: welkom), ben ik 'ns gaan kijken hoeveel naamgenoten ik heb. En het klopt: afgelopen jaar zijn enkel ik en mijn virtuele broer geboren! Ik hoop wel dat er ook nog genoeg meisjes bijkomen...

Gezonde lucht!

Vorige week ben ik nog eens in de Ardennen geweest. Niet bij Moeke en Willy in Mormont deze keer, maar met enkele vriendjes in het naburige Nassogne. Het was heel leuk en wij hebben met z'n allen weer goed geprofiteerd van de gezonde lucht!

in memoriam Tony Bell

Welk verband was er eigenlijk tussen die befaamde mars, een ineengezakte Aziatische brug en een wulpse kat? De geestelijke vader der Antwerpse moppen zal het mij niet meer kunnen vertellen. Mischien dat mijn naam wel voor een nieuwe revival van het gekende deuntje kan zorgen...vanaf nu weergalmt het in Antwerpen Noord... U fluit toch mee?

Baby come back?

Oei. Het gaat nog steeds niet goed met de kijkcijfers. Mannelijk naakt was natuurlijk een foute strategie. Misschien hebben mijn blauwe ogen meer effect? Intussen iedereen gerust stellen: na een drukke periode (vrienden maken in de creche, bronchitis, ons ma stressen in Brussel, leren brabbelen,...) heb ik de touwtjes weer in handen.Van de gelegenheid maak ik ineens gebruik om Kamiel, Anna, Daan, Mona en Lena te verwelkomen. Ik geef ze alvast deze levensles mee: laat nooit met je voeten spelen, dat doe je beter zelf. Het is nog leuk ook!

Het verschil tussen groot en klein

Ik mag al een tijdje in het GROOT bad.




Voorlopig duld ik daarbij nog mijn papa achter me, maar dat zal niet lang meer duren!

Het geëmmer laat ik tegenwoordig over aan mijn vriendjes: Kamiel, of (hieronder) Simon.





PS.: Het is misschien maar een idee, maar ik heb zo het gevoel dat mijn ouders het functioneel naakt van deze foto's zien als een poging om de bezoekersaantallen van deze blog terug op te krikken.

Aandacht

Mijn moeder kampt met een borstonsteking, ikzelf met koorts, mijn vader woont weer bij zijn ouders en de bezoekersstatistieken van www.charelpickery.tk kennen een dipje. Wat is er aan de hand? Er worden gewoon te veel baby's geboren en daarom verslapt de aandacht van de wereld voor mezelf. Nu is er alweer die Kamiel Herbots, te bewonderen via www.kamiel.tk. Ik dacht hem te snel af te zijn en bovendien wat trafiek te genereren naar mijn eigen site door het registreren van www.kamielherbots.tk, maar het is allemaal niks gekort. Die Kamiel heeft het goed: het begin van de borstvoeding, mama nog een paar maanden thuis. Ik wil ook herboren worden. De lol van het baby-zijn is er zo stilaan af bij mij. Want nu krijg ik, zoals dat gaat, door die crèche de ene kinderziekte na de ander. Misschien moeten we het ongeluk bedwingen door we de traditie van de rest van de familie voort te zetten en op de jaarlijkse bedevaart naar de Planckaerts te trekken.

Babybrabbel

Weldra gaat mijn mama ook weer de kost verdienen en heb ik eindelijk het huis voor mij alleen. Ik plan alvast stiekem een reünie met "die van 2005". Er valt namelijk heel wat bij te brabbelen. En dan kunnen we ineens een welkomstrategie bepalen voor de lading van 2006... Dat is dringend, want Gitte is er al!

Eerste fruitpap

Tiens tiens...niet slecht zo'n ardeense kost. En de locals hier zien er ook betrouwbaar uit. Hier kom ik terug!

Verwittigd man twee waard?

Mijn papa en Willy Mormont probeerden vandaag nog eens te bewijzen dat ze echte mannen zijn. Kost wat kost wilden ze met de auto boven geraken. Gelukkig dat mijn mama mij tijdig te voet naar boven bracht in de heerlijke warme chalet. Morgen tweede poging!

Ontdek-je-plekkie

Ondanks het miezerige weer ga ik graag op verkenning in Antwerpen Noord. Interessante buurt waar veel te beleven valt.
Sommige huisjes zijn wel merkwaardig versierd. Zouden die mensen ook een huisbezoek krijgen?

TENERIFE !!!

Na 5 volle maanden op deze wereld, mocht ik eindelijk eens het vliegtuig op. Het werd tijd, voor zo'n vluchtje van een paar duizend kilometers draait Zoë al lang haar hand niet meer om. Tenerife bleek de bestemming te zijn. Dat betekende vooral dat ik het vliegtuig moest delen met heel wat Antwerpse gepensioneerden. Door het venster kijken was dan ook boeiender dan in het vliegtuig zelf rondkijken.



Ik vermoed dat de meeste Antwerpse gepensioneerden niet veel meer gezien hebben dan de planten aan het zwembad. Er zijn er nochtans heel wat mooiere verderop op het eiland.



Niet dat het mij veel uitmaakt. In de bergen of in het zwembad, ik blijf toch het liefst bij mama.




Ik heb ook de zee gezien, maar mama en papa waren zo vriendelijk om hun eigen voeten nat te maken en die van mij droog te houden.





Het beste van heel de vakantie was toch dat ik hele dagen in de frisse lucht in mijn blootje mocht spelen. Ik denk dat mama en papa deze keer de lakens niet zelf moesten wassen.





Om af te ronden nog een paar schoon fotookes van onze autotrip die ons zelfs boven de wolken voerde, van mijn mama en mijn papa en van mijzelf natuurlijk!